20 Ağustos 2011 Cumartesi

Sahur Halleri

Birkaç gecedir ailecek sahura kalkıyoruz. Ben kalkıyorum, sonra Begüm uyanıyor, Begüm'ün sesine İzzet uyanıyor. Begüm sanırım kendiliğinden uyanıyor çünkü uyanmasın diye çıt çıkarmamaya çalışıyorum. Uyanması demek, onu uyutmak için bütün sahur zamanımı harcamak demek çünkü. (Bunu teorik olarak biliyordum, sonra pratiğini de yaptık.) 
İlk gece uyandığında bir iki uğraştım uyusun diye, uyumayınca bir şeyler yiyebilmek uğruna kaldırdım, mutfağa getirdim. İzzet de uyanmıştı tabi çoktan. Ailecek yedik içtik yattık. 
İkinci gece, mutfağın kapısını kapattım. Begüm uyanmış. Klasik olarak 'Anne, annee..' sayıklamış. Duymamışım ben. Sonra 'Baba, babaa.. ' sayıklamaya başlamış İzzet'in kıpırtılarını duyup. İzzet de kaldırmış getirmiş. Yine ailecek yedik, içtik, yattık. 
Üçüncü gece.. Baktım bu uyanma halleri alışkanlığa dönüşüyor. 1,5 senelik hayatının sadece iki haftasında gece beslenmeden uyuyan bir çocuk için gece uyanıp da beslenmek gayet doğal ve çabuk alışılabilir durum. Neyse ki erken fark ettim. Zaten benim için önemli bir mevzu gece beslenmesi olayı, kesintisiz uyuyabilmesi için. Üçüncü gece sahurumu feda edip Begüm'ü çıkarmadım yataktan. Baya uğraştım uyusun diye. Ben yatırdım, o kalktı. Ben yatırdım, o bağırdı. Çıkarmadım yataktan. En sonunda baktı kalkamayacak yataktan, beni göndermeye karar verdi. Bir yandan eliyle beni kapıya doğru ittirip, bir yandan da 'Dit, dit.' (Git, git.) diye beni mutfağa göndermeye çalıştı.yoğun çabaları sonunda da emellerine ulaştı. Mutfağa gidip iki lokmalık, minik bir ekmek parçası getirdim. Yarı oturarak, yarı yatarak yedi. Uyuyacak gibi oldu. Sonra yine, 'Dit, ditt. '. Bir iki uğraştım, yine gittim minik bir ekmek getirdim. Neyse ki bu son oldu. Sonra biraz uyudu. Beş dakika sonra tekrar uyandı. uğraştım uyuttum. Sonra ezan okundu zaten. O beş dakikada ne yediysem  onunla tuttum orucumu. 
Henüz sadece 15 gün oldu kendi kendine uyumaya başlayalı. Bana daha uzunmuş gibi geliyor aslında, ama 15 gün oldu. kısa bir süre ama kesintisiz en kısa uykusu 6 saat. (O da diş çıkarma döneminde, aslında hala o dönemdeyiz) Yani emerek uyuduğu dönemin en uzun uykusu. Bazı geceler gerçekten zor oldu ama buna değdi. Mutluyum gururluyum. Bazen hala 'Acaba kaç defa uyanacak?' diyorum kendi kendime. Ne kadar yorgun da olsa, ne kadar kötü bir gün de geçirmiş de olsa, önceki kadar çok uyanmıyor. Bu da benim motivasyonumu arttırıyor. 
Ne zamandır fotoğraf eklemiyordum. Konuyla alakasız bir kaç resim ekleyeyim de azıcık renklensin blog :)

Begüm'ün ev hallerinden birkaç kare:






3 yorum:

  1. Gece uyanmaya alıştı mı sanırım bir süre öyle devam ediyor...Bizde durum öyle oldu tam anlamıyla.Gece uyandığı yetmiyor birde duşa giriyor bizim afacan ...
    Sahura kalkmaların sonu yaklaşmak züere , sizde de durum düzelir yakında :))
    Çok şirinler ama, maşallah çok tatlı çıkmış fotoğraflarda

    YanıtlaSil
  2. Çok tatlı olmuş maşallah, uykular umarım hep sorunsuz devam etsin..

    YanıtlaSil
  3. İlknur duş olayı süpermiş.çok güldüm. tabi size komik gelmiyordur kesin :)
    Hande inşallah sorunsuz devam eder. Ama ben biraz gevşemeye başladım sanırım. üç gündür yatma vakti falan karıştı gitti. neyse düzelir düzelir :)

    YanıtlaSil