12 Ağustos 2011 Cuma

Uyku Mevzuları-Yeniden

Bir haftadır Begüm'ü kendi kendine uyumaya alıştırmaya çalışıyorum. Bugün tam bir hafta oldu. Ama sanki daha fazla zaman geçmiş gibi. ipler yavaş yavaş kopuyor, sinirler geriliyor.
Başlarda iyiydi. Herşey çok kolaydı. 'Ne kadar çabuk alıştı. Böyle olacağını bilseydim daha önceden başlardım.' demiştim. Hatta ikinci gün kesintisiz 9 saat uyuyarak beni şok etmişti. Meme istemesine rağmen, emmeden uyuyabilmişti kısa sürede. Böbürlenmiştim, 'Bu kadar basit işte.' diye. İpler benim elimde sanmıştım. Ama bir iki gün sonra herşey başa döndü. Gece ağlayarak uyanmalar başladı yine. Yine meme istemeler, vermeyince bütün apartmanı inletircesine bağırarak ağlamalar, annenin bir iki direnmeden sonra yenik düşmesi... Ama hala emmeden uyuyor. Bu da benim teselli kaynağım.
Dün gece yine ağlayarak uyandı. Ben de uyuyamamıştım. Ağladığında belki yarım saat anca uyumuştum. Sıçrayarak uyandım. Bir iki çabaladım uyusun diye ama yok. Günün yorgunluğu, uykusuzluğun stresi üstüste binince bağırıverdim Begüm'e. Sonuç daha kötü oldu tabi. korktu, daha çok ağlamaya başladı. Ben daha çok gerildim. Belkide dişleri rahatsız ediyordur diye başucuma ağrı kesici koymuştum akşamdan. Enjektörle onu sıktım ağzına. Bir yandan bağırmakla, kaçıp kurtulmakla meşgul olduğu için yarısı yatağa aktı. İlk celallenmem geçince daha yumuşak davranmaya başladım. Begüm de uyudu.
Bağırdığım için suçluluk duyuyorum. Tek derdi sıkıntısını anlatmaktı aslında.
İki gündür babaannede kalıyor. Mecburiyetten. Dün evde ufak tamir işleri vardı. Matkap sesinden falan uyumaz diye gönderdim. Bugün de eşimin beli tutuldu, muayenehaneye gittim.  Oluşturmaya çalıştığım düzen tamamen gitti. Dün öğle uykusunu yarım saat geç uyumuş. Gece uykusunu da yirmi dakika geç uyudu. Bugün daha beter. Öğle uykusunu taa !6:00'da uyumuş. Gece uykusu da 22:30'u buldu. Bizim haftasonları zaten karmakarışık geçiyor. Gitti mi şimdi bütün çabalar boşa? Bütün ümitler suya mı düştü? Başlamadan bitti mi herşey?Evren benim çocuğumun aynı saatte yatıp kalkmasına karşı mı? Bu mudur yani? Yoksa herşey annenin tutarsızlığından mı kaynaklanıyor?  Bir hafta mı annenin dayanma süresi? Yok yok, değil. Bu sefer değil. kararlıyım bu sefer. Emerek uyumaya dönmeyeceğiz artık.(İnşallah diyeyim, büyük konuşmuş olmayayım. Yoksa aynen başıma geliyor.) akşamları erken yatması da daha rahat oluyor.Kendime ayıracak zamanım oluyor, Kafamı dinliyorum biraz, iyi geliyor. Hem zaten yolun başı sayılır. En az üç hafta aynı rutini uygulamak gerekiyormuş oturması için. İki günden birşey olmaz. Düzeliriz yine. Azimliyim, yılmayacağım. (İnşallah:) )

2 yorum:

  1. Özlemcim yılmadan devam etmelisin...Kaan Batu kendi kendine uyumayı öğrendi. Hergün aynı rutini uygyulamaktı sanırım bizim çözümümüz. Bir süre sonra alışıyor ve yapması gerekeni kendide öğreniyor. Biliyorum uykusuz kalmak insanı çileden çıkarır, ama kendini kaybetmeye başladığında begümü şöyle gögsüne bastır, kokusunu içine çek emin ol sakinleşeceksin.Aynı şekilde onu da biraz kucağında pış pış yaparsan rahatlayacaktır. olmadı her ağlama seansında bunları tekrarla, sonra bırak yatağa..bir süre sonra ümidi kesecektir.

    Kolaylıklar diliyorum...

    Sevgiyle, sağlıkla büyüsün bebişlerimiz

    YanıtlaSil
  2. çok teşekkür ederim .kesinlikle deneyeceğim tavsiyelerini. bu tavsiyelere çok ihtiyacım olduğunu düşünüyorum şu an. geceleri bu ihtiyaç artıyor tabi :)
    söylediklerini deneyeyim, yılmadan devam edeyim. :)

    YanıtlaSil